Centro Antico

Beste volgers 

Het mooiste, leukste en interessantste is dat wat je niet plant tijdens je reis. Je verwacht smalle steile wegen die dan veel breder zijn en je makkelijk een oude kan passeren of door een dorpje rijd waar je niet voor of achteruit denkt de kunnen maar de tegenligger je hoffelijk ruimte geeft. Of je komt langs een dorpje met een goed gerestaureerd oud centrum waar zoveel zorg wordt besteed dat de planten op alle hoeken van straatjes, trappen en pleintjes met een elektrisch ‘waterwagentje’ worden begoten. Het dorp heet Peralada en je zou er aan voorbijgaan als wij het avontuur van de smalle wegen niet hadden aangegaan. Waar de DHL, GLS, of hoe ze ook maar mogen heten, langs kunnen, komen wij daar toch zeker ook! Ons doel voor deze dag is, naar de zee en Beike eens lekker laten rennen op het strand. Het wordt Empurias, waar de wind weer zo tekeer gaat dat we worden gezandstraald, gescrubd en weggeblazen. En Beike heeft ook pech want haar balletje wordt door de golven meegenomen. Ze doet verwoede pogingen om het uit zee te redden, maar moet het opgeven: te zout en te nat. We besluiten naar een ander mooi oud stadje in het achterland te gaan. Een van de oudste Middeleeuwse stad aan de rondbanjeren het Garrotxa vulkaangebied. Ook weer een schoonheid, veel groter dan Peralada en het heeft ook nog een grote vrije camperplek. Als de volgende ochtend 6 busladingen bejaarde Fransen in een file door de smalle straatjes huppelen hebben wij het gauw gezien. Wegwezen naar een super stille plek bij een bron waarvan wordt gezegd dat je er zo goed je groenten ik kan koken (!). Tegen de avond en in de vroege morgen komen enkele dorpelingen met de auto hun jerrycans vullen. Er staat voor die dag vast veel verse groenten op het menu. Wij staan er die nacht heel alleen, pikkedonker en muisstil. 
Morgen weer een verhaaltje voor het slapengaan. Welterusten….